,,Kvenleg reynsla, ósvikin kómík.”

Sýn­ing Reykja­vik Ens­emble – já, sjálf stofnun og til­urð þessa leik­hóps! – er áþreif­an­leg sönnun þess að Ísland fær­ist nær því að verða hluti af alheimi og við Íslend­ingar hluti af mann­kyni heims­ins.

— Jakob S. Jónsson, Kjarnin

,,Ferð með fyrirheiti”.

Inn­blást­ur á al­vöru­lista­menn eins og Pálínu og henn­ar fólk: kall­ar ekki fram eftir­öp­un held­ur hvet­ur til dáða í eig­in leit að mögu­leik­um og viðfangs­efn­um….Brota­kennd­ar, næst­um kúb­ísk­ar mynd­ir leik­hóps­ins úr veru­leika sín­um – pólsk­um og ís­lensk­um, sögu­leg­um og nú­tíma­leg­um, per­sónu­leg­um og póli­tísk­um, trú­ar­leg­um og hvers­dags­leg­um, harm­ræn­um og fyndn­um – opnuðu hug­mynda­flug áhorf­enda og héldu at­hygli sal­ar­ins áreynslu­laust í þann klukku­tíma sem sýn­ing­in stóð. Af­slöppuð nær­vera og al­vöru­bland­in glettni hóps­ins var hár­rétt til að draga okk­ur inn í heim­inn.

— Þorgeir Tryggvason, Morgunblaðið

Eining, ekki sundrung”.

Alþjóðlega leikfélagið Reykjavík Ensemble sýnir leikhúsgjörninginn Ég kem alltaf aftur, sem er verk í vinnslu í Iðnó, en verkið er unnið með pólskum listamönnum til heiðurs listamanninum Tadeusz.

— Björk Eiðsdóttir, Morgunblaðið

,,Þetta er afrek”.

Leikstjórinn skapar af fagmennsku ákaflega fallega og stöðugt áhugaverða heild úr þessum ólíku brotum, með frumlegri lýsingu,  hreyfingarmunstrum, tónlist og söng….Við upplifum  harmræna fortíð sumra, húmor þeirra , baráttu þeirra við að  tjá sig á íslensku, halda í vonina í erfiðu umhverfi, sköpunargleðina, hamingjuna.   Og þarna í nándinni sem einungis leikhús getur skapað verða allir í rýminu, allra þjóða kvikindin , leikendur og áhorfendur,  ósköp einfaldlega ein sál. 

— María Kristjánsdóttir, Chief Theatre Critic, Icelandic National Broadcasting Service RÚV